Rozdział 1 Zebranie Śmierciożerców

Rozdział I  Zebranie Śmierciożerców
-Draco, zabierz mnie ze sobą-błagałem przyjaciela.
-Ale Harry to niebezpieczne.Tam nie pijemy herbatki, a Czarny Pan nie częstuje nas cytrynowymi dropsami-próbował przekonać mnie Smok.
-Draco, Voldemort nic mi nie zrobi.Chce zemścić się na mojej rodzince, przecież wiesz. Nie przyjmuję odmowy. Idę i koniec-spojrzałem na zegar w naszym dormitorium.-Chodźmy już bo Voldi się wkurzy.-dodałem i teleportowałem się z Draco do Czarnego Dworu. Wylądowaliśmy w jakimś holu. Było tam tak zimno, że aż zadrżałem z zimna. Przeważały w nim kolory czerni, srebra i zieleni. Mógłbym się przyzwyczaić. Z  uśmiechem wtargnąłem do sali, w korej powinno być teraz zebranie. Oj, Voldemorta jeszcze nie było, szkoda.Rozsiadłem się w jego tronie, który nawiasem był strasznie twardy. Ponoć jest taki potężny, a wygodnego tronu to już nie może sobie załatwić...!
-Ty gówniażu nie powinnieneś tam siedzieć!-krzyczała jak opętana Bellatriks. Już chciała we mnie rzucić jakąś klątwę ale ja byłem szybszy. Magią bezróżdżkową odebrałem jej różdżkę i wysyczałem wściekły.
-Nie. Rób. Tak. Nigdy. Więcej. Nie wybaczyłem ci jeszcze tego, że prawie zabiłaś mojego ojca chrzestnego-przerażona usiadła na swoim miejscu. Uśmiechnąłem się z wyższością. -Ha jestem lepszy niż Voldemort-nagle zobaczyłem bladą twarz Draco.Wpatrywał się w coś za mną. Powoli odwróciłem się w tamtym kierunku. Przedemną stał przystojny siedemnastolatek. Kogoś mi on przypomina...
-Nie sądze-powiedział wyżej wymieniony chłopak. Przecież to był Voldemort!
-Aaa!!!-krzyczałem jak głupi. Widziałem ten jego uśmiech satysfakcji.-Ty...ty masz nos i włosy, i nie jesteś już zmutowaną jaszczórką-mówiłem powoli.Wściekł się.
-Kim jesteś i jak śmiesz siadać na moim miejscu?!-odparł chłodno. Uśmechnąłem się.
-Właśnie miałe o tym z tobą porozmawiać. Masz strasznie twardy ten tron. Siedziałem na nim chwile i już mnie plecy bolą.No ja sie nie dziwię, że ty zawsze taki wkurzony chodzisz-marudziłem.Chyba jeszcze bardziej się wściekł, jeśli w ogóle to możliwe.-A tak pozatym jestem Harry Potter, brat tego idioty, który nie jest Chłopcem-Który-Przeżył.
-Jak to?-zapytał Voldi.-Mogę cię teraz zabić-powiedział zamyślony.
-Mógłbyś.Ale tylko ja znam całą prawdę-powiedziałem poważnie.
-Wszyscy wynocha-rozkazał.-A ty, mów co wiesz albo inaczej to rozegram-powiedział do mnie.Zaśmiałem się chłodno i usiadłem na stole.
-Nie możesz mi nic zrobić...-popatrzył na mnie zaintrygowany.
-Jesteś pierwszym, który ośmielił mi się przecistawić. Każdy inny mógłby teraz juz nie żyć-powiedział chłodno.
-No właśnie. Ja nie mogę umrzeć, jeszcze nie teraz-powiedziałem cicho.-No ale przejdźmy do rzeczy. Porozmawiajmy w jakimś ciepłym miejscu, OK?-zapytałem z uśmiechem.-    Może w twojej sypialni?-mrugnąłem do niego zawiadacko.
-Już chcesz mi do łóżka wskoczyć?!-zapytał Voldi.
-Może...Przecież wygladasz teraz o wiele lepiej niż wcześniej. W ogóle dlaczego wybrałeś postać zmutowanej jaszczurki?!-zapytałem w drodze do jego gabinetu.
-To była postać węża-warknał.
Znależliśmy się w jego wielkim gabinecie.Widać, że był w Slyrherinie.
-No, nawet ładnie sie urządziłeś-pochwaliłem go i usiadałem w fotelu.
-A teraz mów co wiesz-rozkazał Volodi.
-Spokojnie, bo ci jeszcze zmarszczki wyjdą.Dobra przepraszam.A więc zacznę od początku...
Jak dobrze wiesz jestem bratem  Evansa. Gdy mieliśmy rok, wtedy ty przyszłeś zabić Evansa, bo ponoć to o nim mówiła przepowiednia. Ale to nieprawda. Ja w tedy odbiłem twoją Avadę i ty ponoć zginąłeś. To także kłamstwo, ale po części. Wtedy jak chciałeś zabić mojego cholernego  braciszka roztrzepiłeś po raz ósmy swoją duszę. Twój ósmy horkruks to Evan. Dlatego ma tą bliznę i umie po części mowę węży. Przepowiednie, którą Dumbledore wygłosił rok temu jest fałszywa. Odnalazłem tą prawdziwą. Mówi ona, że prwdziwy Wybraniec połączy siły z Czarnym Panem i razem będą oni rządzić światem-zakończyłem, a w myślach dodałem "A gdy Wybraniec spełni swe przeznaczenie, w końcu umrze".
Voldemort siedział nieruchomy.
-Dlaczego mi to mówisz.Przecież twój brat... ja go chciałem tyle razy zabić-powiedział szeptem.
-Chcę się zemścić.Moja rodzina widzi tylko jego, bo jest ich zdaniem tym Wybrańcem.Nie chce im popsuć tej wizji, a w ogóle oni i tak by mi nie uwierzyli.A właśnie.Lepiej zbierz wszystkie swoje horkruksy.Po pierwsze są w niebezpieczeństwie, a po drugie musimy złożyć twoją duszę.-powiedziałem i już chciałem wychodzić ale poczułem rękę na moim ramieniu.Dreszcze przeszły mi po kręgosłupie.Voldi szybko zdją dłoń.
-Dlaczego mamy ją złożyć?!-zapytał zdziwiony
-Będziesz potężniejszy.Będziemy tak samo potężni.Zostawimy tylko Naginii i mojego braciszka-uśmiechnąłem się złośliwie.-Dlaczego ty się nigdy nie uśmiechasz?!-zapytałem znienacka.
-Jestem Czarnym Panem, ja się nie uśmiecham-zaznaczył. Nie bacząc na niebezpieczeństwo podszedłem do niego, złapałem za policzki i pociągłem do góry. Wyszedł piękny uśmiech, no może nie aż tak piękny jak u mnie, ale jest. Złapał mnie za nadgarstki i przycisnął do ściany.
-Byłbyś już martwy-szepnął zły. Przybliżyłem się do niego, tak że jeszcze trochę, a bym go pocałował.
-No to dawaj-prowokowałem go.Pocałowałem go w usta i od razu teleportowałem się.Zdąrzyłem zobaczyć tylko jego zdezorientowanie na twarzy.