Rozdział 8 Kula ognia...

Obudziłem się w pustym łóżku. Obok mnie nie było nikogo. To był na pewno tylko sen. Demon nigdy nie wrócił... Obudziłem Draco, który nawiasem strasznie chrapał.
-Idziesz na śniadanie?-zapytałem.
-Która godzina?-zapytał zaspany.
-Mmm... 6:35, a co?
-Harry, dziś mamy zajęcia dopiero o ósmej!-krzyknął w poduszkę. Nie przejąłem się tym za bardzo i zepchnąłem go z łóżka.Popatrzył się na mnie wzrokiem mówiącym ,,To że jesteś moim przyjacielem nie powstrzyma mnie przed zabiciem cię". Posłałem mu tylko promienny uśmiech i wskazałem łazienkę. Smok powlókł się do wskazanego przez zemnie pomieszczenia, mamrocząc coś pod nosem.
Po piętnastu minutach gotowi ruszyliśmy na śniadanie. Usiedliśmy przy swoim stole.
- Kawę- jęknął Draco.-Ja.Chcę.Kawę-z każdym słowem walił głową w stół. Szybko podsunąłem mu dzbanem z owym napojem. W  tym momencie wyglądał jak małe dziecko, które dostało wymarzony prezent na gwizdkę. Uśmiechnąłem się lekko. Sala zaczęła napełniać  się uczniami, a gdy wszyscy usiedli na swoich miejscach, Dumbledore zaczął mówić.
-Moi drodzy mam dla was złe wieści. Evans Potter, nadzieja Czarodziejskiego Świata, zginęła- na sali zapanowała cisza.Niektórzy zemdleli. Dumbeldore mówił jeszcze żebyśmy nigdy nie tracili nadziei ble.. ble... ble... .Nagle za oknem zobaczyłem jakieś poruszenie. Niebo w jednej chwili zostało przykryte ciemnymi chmurami. Zaraz potem rozpoczęła się burza. Zerwał się silny wiatry, który otworzył wszystkie okna w Wielkiej Sali. Niektórzy zaczęli krzyczeć. Dyrektor próbował ich uspokoić, ale jakoś mu to chyba nie wychodziło. Nagle przez drzwi wszedł jakiś mężczyzna. Trzymał w prawej dłoni ogień. Jednym ruchem rzucił go we mnie. Płomień zatrzymał się kilka centymetry od mojej twarzy. Zaczął przeobrażać się w jakiś napis. Po kilku sekundach mogłem go w pełni przeczytać.
-Kocham Cię-przeczytałem szeptem, ale na tyle głośno by usłyszał to Draco.
-Jestem hetero zapomniałeś?!-zapytał zdziwiony Smok. Spojrzałem na niego z politowaniem i tylko pokręciłem głową. Mój wzrok od razu powędrował do nowo przybyłego chłopaka. Czyli to mi się nie śniło. Wrócił. Mój Demon wrócił...
-Dumbledore twoje zabezpieczenia są dość liche-odezwał się Demon.
-Na to wygląda. Radziłbym ci stąd w tej chwili odejść, bo inaczej wezwę Aurorów.-odezwał się chłodno dyrektorek. Czarnowłosy tylko się zaśmiał. Ruszył w moim kierunku nadal się szczerząc.
-Wybaczysz mi?!-zapytał. Już chciałem odpowiedzieć, ale Draco wskazał na zegar wiszący na ścianie.
-Nie-odpowiedziałem zabierając swoją torbę. Zobaczyłem jego smutną minę.
-Czemu?-zapytał nie spuszczając ze mnie wzroku. Uśmiechnąłem się do niego.
-Bo za 5 min mam Eliksiry-odparłem poważnie. Demon roześmiał się głośno.
-Odpowiedz. Jakby co to obronię cię przed tym nauczycielem-powiedział.
-Na prawdę?! Jesteś kochany. Ale wracając do twojego pytania to tak. Wybaczam ci-odpowiedziałem. Nagle poczułem jak Demon łapie mnie w pasie i okręca wokół siebie.
-Puść mnie ty..!-krzyknąłem, ale nie dokończyłem, bo moje usta zaatakował Demon. Całowaliśmy się zupełnie zapominając i tym, że musimy oddychać. W końcu oderwaliśmy si e od siebie.
-Muszę już iść. Od pięciu minut mam lekcję eliksirów.
-Idę z tobą muszę cię przecież obronić przed tym twoim profesorem. W ogóle kto to jest?-zapytał Demon.
-Severus Snape.
-Nie idę!-krzyknął chłopak zatrzymując się raptownie.
-Czemu?
-Bo to Snape. On jest przerażający. A  w ogóle widziałeś te jego "włosy"? On ich nawet nie myje-otrząsł się teatralnie. Uśmiechnąłem się.
-To mój ojciec chrzestny-powiedziałem dalej idąc.
-Aaa to zmienia postać rzeczy. Ten Snape to cudowny człowiek. Takiego mężczyznę to szukać ze świecą-zaczął mówić Demon.
-Dobra pójdę już sam. Spotkamy się później, dobrze?-zapytałem z uśmiechem. Chłopak spojrzał na mnie z wdzięcznością.
-Jesteś cudowny Harry!!!-krzyknął. Pocałował mnie szybko i teleportował się gdzieś. Z uśmiechem na ustach poszedłem na lekcję.
 Na pewno dostanę szlaban, ale co tam. Najważniejsze, że ON  wrócił, ale czy na pewno czuję do niego to samo co kiedyś?!  A Tom?! Przecież do niego też coś czuję i może to uczucie do Marvolo jest silniejsze niż  do Demona?! Cholera co za bzdury. Tom nie odwzajemnia moich uczuć więc to bezsensu bym nad  tym w ogóle rozmyślał. Kocham Demona...chyba.



---------------------------------------------------------------------------------------------------
Hejka^^ Wróciłam i mam nadzieję, że na bardzo długo. Liczę na wiele komentarzy =) W tekście mogą pojawić się błędy. Wybaczycie mi to?! Do następnego przeczytania. Pozdrowionka:*

WAŻNE!!!

Zastanawiam się nad usunięciem tego bloga. Ale dam szansę czytającym tego bloga. Do końca grudnia macie szansę przekonać mnie do nieusunięcia opowiadania. Naprawdę przywiązałam się do niego i z bólem serca piszę tę notkę. Jeśli naprawdę podoba wam się ten blog, nie pozwólcie mi na usunięcie go!!!

...

Na jakiś czas opuszczę tego bloga. Zaczęłam pisać kolejnego bloga.Tym razem sama. Gorąco zapraszam na niego ( http://vanessapric.blogspot.com/ )  Zawiesiłam tego bloga przez trzeci powód, którego nie chciałam pisać, ale zmusiliście mnie do tego. Z dnia na dzień statystyka tej strona wzrastała, ale komentarze nie pojawiały się. I właśnie przez to moja wena podupadała. Nie obwiniam was! Tylko mam do was mały żal... :/  Na pewno kiedyś wrócę, jeśli ktoś w ogóle będzie czekał na dalsze losy Harrego i Toma...